Στα χρόνια που ακολουθούν το 70% των κατοίκων της γης θα ζει σε πόλεις στις οποίες το 60% της συνολικής ποσότητας ενέργειας και το 70% της ποσότητας των αποβλήτων και εκπομπών αερίου θερμοκηπίου θα καταναλώνονται σε αστικές περιοχές. Στην Ευρώπη αυτό έχει συντελεστεί ήδη κι αυτό αλλάζει τον ρόλο των πόλεων, τοποθετώντας τις στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των μετασχηματισμών της κοινωνίας.
Από την Ευρώπη των Εθνικών Κρατών, στην Ευρώπη των περιφερειών και -εν τέλει-στην Ευρώπη των πόλεων.
Ήδη οι Δήμοι -μέσω των εκπροσώπων τους- παίρνουν πολιτικές πρωτοβουλίες και συστηματικά ζητούν απευθείας αρμοδιότητες και χρηματοδοτήσεις στις πόλεις γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να σχεδιάσουν και να προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα των τόπων ως το κοντινότερο στον πολίτη, θεσμικό σύστημα διακυβέρνησης. Η Ελλάδα είναι ένα συγκεντρωτικό κράτος. Από παγκόσμια έρευνα που έκανε ο ΟΟΣΑ τα προηγούμενα χρόνια προκύπτει ότι σε χώρες με παρόμοιο κατά κεφαλήν εισόδημα με την Ελλάδα η Τοπική Αυτοδιοίκηση ξόδευε το 13% του ΑΕΠ ενώ εμείς 3,5%. Αυτό ερμηνεύεται ως τεράστια υστέρηση αρμοδιοτήτων και πόρων. Όμως η ανάπτυξη της χώρας δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τοπική ανάπτυξη. Και τοπική ανάπτυξη, αυτό έχει αποδειχθεί σε όλο τον κόσμο διαχρονικά, έχουμε μόνο με αποκέντρωση.
Η ψηφιακή μετάβαση των πόλεων
Οι νέες τεχνολογίες δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσο για τις επιθυμητές αλλαγές.
